دیدار تیم های ملی فوتبال لبنان و ایران از نگاه AFC
تاریخ انتشار: ۱۹ آبان ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۶۵۱۸۰۵
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، تیم ملی فوتبال کشورمان در ادامه مسابقات مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر فردا (پنجشنبه) از ساعت ۱۵ و ۳۰ دقیقه به مصاف لبنان خواهد رفت.
سایت کنفدراسیون فوتبال آسیا با انتشار گزارشی به استقبال این بازی رفت و نوشت:
" لبنانیها که پس از پیروزی مقابل سوریها در جایگاه سوم گروه A قرار گرفته اند، در ورزشگاه شهرداری صیدا در صیدون میزبان صدرنشین گروه خواهند بود که اولین امتیازهای خود را در این رقابتها با تساوی ماه اکتبر برابر جمهوری کره در تهران از دست داد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
نادر مطر، هافبک تیم ملی فوتبال لبنان درباره این بازی گفت: «پس از عملکردی که مقابل سوریه در بازی گذشته داشتیم، ثابت کردیم که میتوانیم هر تیمی را شکست دهیم. عزم و اراده زیادی در تیم ما وجود دارد و به هوادارانمان قول میدهیم که تمام تلاش خود را در این دیدار به کار ببندیم تا نتیجه مثبتی بگیریم.»
لبنان که در ۱۲ بازی اخیرش در زمین خود شکست نخورده است، در گروه A با ۵ امتیاز از ۴ بازی در رده سوم قرار دارد و در حالی که بازیهای گروه به نیمه نزدیک شده اند، ۵ امتیاز از ایرانیها عقب است.
تنها دو تیم برتر گروه میتوانند به جام جهانی ۲۰۲۲ قطر صعود کنند و تیمهای سوم راهی مرحله پلی آف میشوند.
شاگردان دراگان اسکوچیچ رقابتهای مقدماتی خود را برای کسب جواز سومین صعود متوالی به جام جهانی فوتبال و در مجموع ششمین صعود، با سه برد متوالی آغاز کردند و سپس با تساوی یک - یک برابر تیم رده دومی کره جنوبی متوقف شدند.
این مربی کروات، مهدی طارمی مهاجم پورتو را برای بازی مقابل لبنان و سوریه که در روز ۲۵ آبان به مصاف آنها میرود، انتخاب نکرده است.
در حالی که مرتضی پورعلی گنجی و عارف غلامی، ۲ مدافع ایران و همچنین علی کریمی، هافبک شاغل در لیگ ترکیه به دلیل مصدومیت غایب هستند.
این اولین بازی بین دو کشور از زمان تقابل آنها در مسابقات مقدماتی جام ملتهای آسیا ۲۰۱۵ استرالیا در نوامبر ۲۰۱۳ خواهد بود. ایرانیها در آن بازی ۴ بر یک پیروز شدند.
لبنان و ایران آخرین بار در اوایل همان سال در مرحله مقدماتی جام جهانی به مصاف هم رفتند که تیم ملی ایران با مربیگری کارلوس کی روش در ورزشگاه آزادی تهران به پیروزی ۴ بر صفر دست یافت.
در حالی که شاگردان ایوان هاسک در بازی با ایران، به دنبال تداوم پیروزی ماه گذشته مقابل سوریه هستند، حسن معتوک، کاپیتان لبنان، این دیدار را به دلیل آسیب دیدگی از ناحیه کتف از دست خواهد داد.
جورج فلیکس ملکی، هافبک سوئدی و قاسم الزین، مدافع النجمه پس از گذراندن یک بازی محرومیت برای لبنان در دسترس هستند. در حالی که انتظار میرود مصطفی مطر، دروازه بان این تیم با وجود مصدومیت از ناحیه کتف در بازی آخر هفته گذشته برای الاحد، به میدان برود. "
بیشتر بخوانید
دراگان اسکوچیچ غایب در جذابترین بازی فوتبال قاره آسیاانتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: تیم ملی فوتبال ایران مقدماتی جام جهانی 2022 قطر کنفدراسیون فوتبال آسیا جام جهانی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۶۵۱۸۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کاش تلویزیون، این مدلی نبود
امروز روز مهمی برای فوتبال ایران در عرصه باشگاهی است؛ با توجه به اهمیت دیدارهایی که قرار است برگزار شود، ممکن است سرنوشت قهرمان این دوره از بازیهای لیگ برتر مشخص شود. دست بر قضا دو بازی بسیار مهم هم قرار است برگزار شود که هر دو تأثیرگذار و تعیینکننده خواهند بود. یکی در تبریز که استقلال صدرنشین با تراکتور مچاندازی میکند و دیگری در تهران که سپاهان به مصاف پرسپولیس میرود.
برگزاری هر دو دیدار در یک روز، چهارشنبه بزرگی را رقم زده و با توجه به حساسیت موجود در جدول ردهبندی، اهمیت این دیدارها را اگر از دربی بیشتر نکند، دستکمی از آن هم ندارد. این دو بازی با توجه به حضور تماشاگرانی که برای گرمشدن میدان پا به ورزشگاه میگذارند، ویترین مناسبی برای تبلیغ این رشته ورزشی در ایران است. البته که با توجه به رشد فضای مجازی، چنین ویترینی بیش از گذشته در عرصه بینالمللی معرفی شده، ولی فرصت بینظیری بود که بتوان از کنار آن بیشترین بهره را برای معرفی چهره دیگری از ایران برد.
قبل از ادامه مبحث همین ابتدا باید تکلیف را مشخص کرد که چنین روایتی با علم و آگاهی از این موضوع پیاده میشود که فوتبال مثل قبلا دغدغه کوچه و بازار نیست. درست در روزهایی که سفرهها کوچکتر شدهاند، خیلی نیاز به دلِ خوشی است تا برای بازیهای لیگ برتر، مثل سابق سرودستی شکسته شود. با علم به این موضوع، ولی بازهم میشد از این فرصت، استفاده درخوری کرد به شرط آنکه تلویزیون، این مدلی نبود.
این مدلی بودن تلویزیون در چند مورد خلاصه میشود؛ اول و مهمترین آنها انحصارطلبی است. صداوسیما سالهای زیادی است که اجازه تأسیس و رشد شبکههای خصوصی را نمیدهد و همه چیز باید تحت سیطرهاش قرار بگیرد. حتی اگر قرار به فعالیت بر بستر اینترنت هم باشد، باز باید این نهاد نیمچه چراغ سبزی نشان دهد. ناگفته پیداست که چنین نگاهی، روایت را یکسویه و رفتهرفته مخاطب را دلسرد میکند. نگاه تکراری به وقایع با چهرههای برمدار مانده، اجازه ذوقزدگی از مخاطب را میگیرد.
پیامد اصلی آن، ریزش مخاطب است. اتفاقی که چندسالی است رخ داده و به گواه آمار همین نهاد و البته اظهارات مسئولان ردهبالایش، برنامهها دیگر مخاطب چندانی ندارند. تمام مواردی که در بالا گفته شد، شامل برنامههای ورزشی میشوند. انحصار در این مورد تأثیرش را گذاشته و مخاطب مثل سابق استقبالی از آن ندارد. تازه برای فوتبال، خاصه از نوع پخش زندهاش، شرایط برای تلویزیون بهتر است و همچنان در زمره برنامههای پربینندهاش محسوب میشود.
ناگفته پیداست که این پربینندهبودن در مقایسه با سایر برنامههای کنونی است وگرنه کیست که نداند آمار در مقایسه با گذشته در همین بخش هم چنگی به دل نمیزند.
پس دومین مدل تلویزیون که در چنین روز مهمی برای فوتبال میتوانست بهتر باشد، ولی نیست، ریزش مخاطبش بهواسطه راندهشدن اکثر متخصصان و سپردن امور به دست آنهایی است که آمار نشان داد، صلاحیت چندانی برای تولید محتوای جذاب و البته مخاطبپسند ندارند.
غلبه نگاه پولی بر کیفیت هم دیگر مدل تلویزیون است که مخاطب فوتبالی را در چنین روزی آزار میدهد؛ پخش آگهیهای بازرگانی تا یک ثانیه مانده به شروع بازی و زیرنویسهای ناتمام در طول ۹۰ و چند دقیقه هم نشان میدهد که تلویزیون از پخش فوتبال، به دنبال بهره مالی است. افزایش درخور نرخهای آگهی در زمان پخش دیدارهای مهم هم مهر تأییدی بر این ماجرا است. این موارد بخشی از تلاش برای انحصارطلبی تلویزیون در چنین رویدادهایی را توجیه میکند؛ هرچند تمامی اتفاقات را شامل نمیشود. حالا دیگر، سخنگفتن از این بحث کهای کاش این نهاد کمی با همین فوتبال که از ثانیه به ثانیهاش درآمدزایی میکند با روی خوش تا میکرد و دستی در جیب میکرد تا باشگاههای تا بن گرفتار بدهی را نجات دهد، امری آرمانگرایانه به نظر میرسد.
اصولا، اما در دنیایی بهتر، در چنین چهارشنبههایی که مردم هم دل و دماغی برای پیگیری بازیهای فوتبال داشته باشند، فضا برای رقابت آزاد باز است تا هر شبکه تلویزیونی که خدمت و کیفیت بهتری در پخش و تولید محتوا دارد، بتواند میهمان خانههای مخاطب شود. هرچند شاید مخاطب هم مجبور شود اندکی پول برای تماشای این زیبایی بپردازد، ولی آنوقت دیگر خیالش راحت است که نقد و نگاه یکطرفهای به او خورانده نمیشود و قرار نیست با دیدن لحظه به لحظه برمدارماندگان، با آگهیهای ریزودرشت، زیرنویسها و تبلیغات عجیب و غریب که به میانه میدان هم کشیده شده و تولید محتوایی که فاقد جذابیت و کیفیت است، لذت تماشای یک بازی فوتبال از او سلب شود.